خودروها تنها وسایل نقلیه‌ای نیستند که کم‌کم به‌سمت برقی‌شدن پیش می‌روند. ناسا از سال‌ها پیش روی نوعی هواپیمای برقی آزمایشی با نام مکسول ایکس ۵۷ (Maxwell X-57) کار می‌کند. براساس گزارش جدید منتشرشده از سوی رسانه‌ی روئیترز، ناسا روز جمعه‌ی گذشته مدل اولیه‌ی هواپیمای Maxwell X-57 را در معرض نمایش قرار داده است. مکسول ایکس ۵۷ درحالی به‌‌نمایش در می‌آید که ناسا به‌تازگی بزرگ‌ترین موتورهای برقی‌ خود را به آن‌ها متصل کرده است. در ضمن ظاهرا ناسا شبیه‌ساز جدیدی را نیز برای خلبانان خلق کرده است تا آنان بفهمند پرواز با مدل نهایی هواپیمای برقی Maxwell X-57 چه حس‌وحالی دارد. این شبیه‌ساز به درد مهندسین پرواز نیز می‌خورد.

هواپیمای جدید ناسا که ظاهرا هم‌اکنون در مرکز تحقیقات پرواز آرمسترانگ (Armstrong Flight Research Center) در کالیفرنیا حضور دارد، فعلا درحال گذراندن مراحل آزمایشی است و ناسا از آن با نام Modification II یا Mod II یاد می‌کند. در این مدل، به‌جای موتورهای احتراقی سنتی از موتورهای کروز برقی استفاده شده است که نسبت به موتورهای اولیه، سروصدای کمتری دارند و انرژی کمتری نیز مصرف می‌کنند. افزون بر این موارد، موتورهای برقی برای محیط زیست نیز بهتر هستند.

گفته می‌شود که ناسا برای طراحی هواپیمای مکسول از یک هواپیمای ایتالیایی محبوب با نام Tecnam P2006T که از دو موتور پروانه‌ای بهره می‌گیرد، الهام گرفته است. ناسا از سال ۲۰۱۵ تاکنون روی هواپیمای برقی‌اش کار می‌کند و طبق اعلام رسمی قصد دارد در صورت امکان، آن را تا پیش از پایان سال ۲۰۲۰ روانه‌ی آسمان کند. 

ناسا اعلام کرده است، قصد دارد به‌مرور زمان با اعمال بهبودهایی خاص، هواپیمای Maxwell X-57 را وارد فازهای آزمایشی بعدی با نام‌های Mod III و Mod IV کند. ناسا هم‌اکنون روی این مدل‌ها نیز کار می‌کند؛ ظاهرا در این مدل‌ها از بال‌هایی با ابعاد بزرگ‌تر استفاده شده است.

در حال حاضر مدل اولیه‌ی هواپیمای ناسا (Maxwell Mod II) از ۱۴ موتور الکترونیکی بهره می‌گیرد که این موتورها توسط باتری لیتیوم یون تغذیه می‌شوند. ناسا طی چند ماه اخیر تلاش کرده است تا چشم‌انداز خود را برای هواپیمای برقی جدیدش به جهانیان نشان دهد. برنت کابلی،‌ از مدیران پروژه در مرکز تحقیقات پرواز آرمسترانگ، در گفت‌و‌گو با روئیترز می‌گوید: «ما در ناسا روی چیزهایی متمرکز می‌شویم که می‌توانند به تمامی صنعت کمک کنند، نه فقط یک شرکت. در حال حاضر هدف فعلی ما این است که هواپیمای برقی Maxwell X-57 را در اواخر سال ۲۰۲۰ به‌پرواز دربیاوریم.»

ناسا در کنار تولید هواپیمای Maxwell X-57 به‌دنبال توسعه‌ی فناوری‌های خاصی برای صنعت هواپیمایی است تا شرکت‌های مختلف فعال در این حوزه با استفاده از آن، محصولاتی بهتر تولید کنند؛ این محصولات تأثیرات مخرب کمتری روی محیط زیست خواهند داشت و مصرف انرژی آن‌ها نیز کمتر خواهد بود. بزرگ‌ترین محدودیتی که هم‌اکنون سر راه هواپیمای مکسول قرار دارد، ظرفیت باتری‌های لیتیوم یون آن است. در حال حاضر این باتری‌ها ظرفیت بالایی ندارند و تنها برای مدت‌زمانی کوتاه می‌توانند انرژی موردنیاز موتورهای برقی هواپیما را تأمین کنند.

ناسا به‌مرور زمان قصد دارد ظرفیت باتری‌های هواپیمایش را افزایش دهد. ناگفته نماند که موتورهای برقی در مقایسه با موتورهای معمولی، اندازه‌ی جمع‌و‌جورتری دارند و وزن‌شان کمتر است و همین موضوع باعث می‌شود قرار دادن آن‌ها در هواپیماها کاری ساده‌تر باشد. همان‌طور که اشاره کردیم، موتورهای برقی سروصدای کمتری نیز دارند. ناسا فعلا قصد دارد پیش از واردکردن هواپیمای مکسول به فازهای آزمایشی سوم و چهارم،‌ آزمایش‌های بیشتری را روی آن انجام دهد تا نقص‌هایش را برطرف کند.

مکسول ایکس ۵۷ جدیدترین تلاش ناسا در حوزه‌ی ساخت هواپیماهای آزمایشی است؛ این شرکت طی دهه‌های اخیر، هواپیماهای آزمایشی متعددی را با اهداف مختلف تولید کرده است که از بین آن‌ها می‌توانیم به هواپیمای Bell X-1 اشاره کنیم که ظاهری شبیه به گلوله دارد و توانست دیوار صوتی را بشکند. دیوار صوتی نقطه‌ای است که متحرک برای رسیدن به مافوق صوت باید از آن عبور کند. شکسته‌شدن دیوار صوتی، صدای بلندی تولید می‌کند. ناسا هواپیمای آزمایشی دیگری نیز با نام X-15 تولید کرده است؛ نیل آرمسترانگ پیش از ملحق‌شدن به تیم آپولو، شانس پرواز با این هواپیما را پیدا کرده بود. Maxwell X-57 قرار است نخستین هواپیمای سری X با توانایی حمل انسان باشد که ناسا در دو دهه‌ی اخیر تولید کرده است.

ناسا گفته است، آخرین مدل آزمایشی هواپیمای مکسول که از آن با نام Mod IV یاد می‌شود، قرار است دارای بال‌هایی باریک‌تر و سبک‌وزن‌تر باشد و در مجموع از ۱۴ موتور برقی بهره بگیرد. این موتورهای برقی شامل ۱۲ موتور کوچک با نام موتورهای «بالابر» در لبه‌ی بال‌ها و ۲ موتور بزرگ «کروز» در نوک بال‌ها هستند. بدیهی است که هر بال میزبان ۷ موتور خواهد بود. موتورهای بالابر هنگام بلندشدن و فرودآمدن هواپیما فعال خواهند شد و هنگام فعالیت موتورهای کروز، عملکردی از خود نشان نخواهند داد.